27 Ocak 2008 Pazar

Bir gün,

Koca bir günü sadece kendime ayırıp, akşama kadar istediğim filme gidip, kitapçılarda istediğim kadar sürtüp, istediğim yerlerde oturmak istiyorum. Kendime bir gün armağan etmek istiyorum, kendimle baş başa kalıp içinde sadece kendim olabileceğim bir günde yalnız bana ait olan, kimseyle ortak paydası olmayan anılar oluşturmak istiyorum…
Sokaklarda fotoğraflar çekip, arkalarına tarih atıp şiirler yazmak istiyorum, eski zamanlarda ki gibi...
Hiçbir sorunu düşünmeden, boş vermişliğin dibine vurmak istiyorum sadece bir günlüğüne. Geçmiş güzel günlerin yaşandığı yerlerden geçip, bir tebessüm bırakıp yürüyüp yeni anılara doğru yürümek… mesela Karaköy’e doğru Galata Köprüsü'nden geçerken yolun solunda denizin hemen kıyısında ki, içinde bir zamanlar en güzel günlerimi geçirdiğim o binanın bütün katlarına girip dolaşsam tek tek... Havil, Mavigö.ç., Yasmin ve Şafak’ın sesleri kulağımda….
kulağımda güzel şarkılar… bizim şarkılar…
şimdi köprüden geçerken o binayı uzaktan her seyredişimde içimden sayıyorum,
-9 Havil
-8 Mavigö.ç.
-7 Yasmin
-6 Şafak
-5 Ben

Hiç yorum yok:

Aşk Herşeyi Affeder mi?