yeni adresim, yeni işim ve yeniden aşka gelişim...

yeni adresimden taze taze merhabalar:))
şimdi bunu niye yaptım diye sormayın. kendimce sebeplerim var elbet:) bazen yeni sayfalar açmak iyi gelir insana. her nekadar bu bir kendini kandırma süreci olsada. neyse olay budur yani:)
son gelişmeleri aktarmak üzere hemen bi muhabir arkadaşımıza bağlanamayacağım için bi satır başı yapıp kendi başımın çaresine bakıcam şindilik:)

evet. salı akşamı ajansta acilen cereyan eden bi kavga neticesinde teyzem ortaklarından ayrılıp, ofisi boşaltma kararı aldı. namı diğer "bayan nane" komplekslerine ve bir türlü tatmin olmayan egosuna yenik düşerek eteğinde ki taşlar bi bir döktü. ortalık kıyamet yeri gibi oldu. neyse fazla ayrıntıya girmicem. hemen ertesi günü yapılan toplantı sonucu teyzem mekanı ortaklarına bıraktı, ajans hertürlü bizde işlerimize aynen devam ediyoruz. sadece bi süreliğine homeofis yaparak çalışıcaz. çarşamba akşamı teyzemde kaldım, olabilecek bütün analizleri ve bi tanesini bile atmayacak şekilde hernevi dedikodumuzu yaptık geç vakte kadar. bi ara kumpir yaptık bide. neyse. ertesi gün öğlene doğru gidip pılılarımızı ve pırtılarımızı toplamaya gittik. aslı olaya geliyorum. tam iki saat boyunca kendi eşyalarımı toplayabildim. kendi evimden taşınsam bu kadar eşyam çıkmazdı heralde. millet hayretler içinde toplanmamı izledi. dolaplarımdan pantolanlar, kazaklar ayakabılar, tshortler, çekmecelerimden kitaplar, takılar, tokalar, ve haddinden fazla ıvırzıvırlar... sonra mutfaktan (abartmıyorum) 10 adet kadar kendim eait çeşitli ebatlarda kupalar... ajandalar, şemsiyeler, pardesüler, fotoğraflar, cdler... kalem ve küçük küçük alınan not kağıtlarına kadar herbişeyimi toparladım. 5-6 parça kocam kocaman çantalarla ofisten ayrıldım. evo gelip aldı beni. bagaja eşyalarımı yerleştirirken söylediklerini duymamazlıktan gelebildim:))
kadro ve iş bilgisi bizde olduğu için ortaklar hisselerini devrederek tamamen devreden çıktı. çalıştığımız tüm firmalara gerekli bilgileri verdik. zaten bizim işimiz ağarlıklı olarak telefon ve mail sistemiyle işediği için çalışmalarımızı çok büyük sekteye uğratmıyor ofisten ayrılmamız. son günlerde yaşanan tatsız gerginlikler bunun habercisiydi aslında ki böylesi çok daha iyi oldu . velhasıl, 2000 e yakın dev kadro ve çeşitli projelerle teyzemle başbaşa kaldık. biz kendi içimizde birbirimizi yesekte yinede kimseye pabuç bırakmayacak kadar işimize ve birbirimize bağlı olmanın yüksek gururunu ve tesellisini yaşadık. şimdi ellerimizde laptoplarla evlerimizden çalışmaya devam ediyoruz.
akşama kadar üzerimde pijamalarla, önemli telefon görüşmeleri yapıp, işimize kaldığımız yerden devam etmekte ayrı bi keyifmiş bunuda öğrenmiş olduk:))
şimdi evdeyim. sabahları annemle kahvaltı edip bi yandan iğrenç sabah programlarıyla psikolojimi sarsmadan uzun ve yorucu bi sürecin stresini atıyorum...
bu arada bi yandan da ofis arayışlarımız sürüyor, bi kaç yer var oralarla görüşücez ama epey bi zamanımızı alacak gibi görünüyor....

iş haricinde kendimle alakalı sıkıntılarımı giderme konusunda da çaba arfediyorum. kendime bi yapmaman gerekenler listesi oluşturdum kafamda ve bunları hayata geçirmeye başladım. yanlışlarımdan dersler aldığımı düşünüyorum. evo'yu sevdiğimi anladım. onsuzlukla alakalı korkularımı ilk günlerdeki gibi diri tutmaya başladım. gece uyurken sürekli açılan sırtımı örten, uykumun arasında susayınca bana su getiren, yorulup acıktığımda bana yemek hazırlayan, iki şımarıklığımla en olmaz şeyleri bile yapabilen, yüreği sevgi dolu, vicdanlı ve sevgilerin en büyüğünü hakeden bi sevgilim varmışta ben görmek istememişim....
kendi kendimle kavga ederken, onu hep kırdım. o benim yanımda olmaya çalıştıkça ben ittim. sorunlarımın altında ezilirken onun bi gık demesine bile tahammül edemeyeşim tamamen benim huysuzluğumdan ve nankörlüğümdenmiş meğer.... onu sevmediğimi zannettiğim zamanlarda aslında kendimi sevmiyormuşum, gizli bi kendimden kaçışmış bu aslında. neyseki herşey için çok geç olmadan aklımı başıma topladım. evlilik benim için hala uzak gözüksede ikimizinde zamana ve zamandan öğreneceğimiz çok şeyin olduğuna inanıyorum. içimdeki nankör, huysuz mendebur yaratığı yavaş yavaş öldürüp normale dönmeme az kaldı....
şimdilik bu kadar....