Bikaç gündür, yaşadıklarımda kararsızlıklar içinde olduğum için yazdıklarımda da çelikiye düşmemek için yazmadım. Sıkıntılarım var yine. Tam ilişkimde bişeyleri oturtmuşken bu seferde işim ile ilgili düşüncelerim alt üst oldu. Prensipte ve maddiyatta ters düşmelerim sonucunda teyzemle yollarımı ayırma aşamasındayım. Bu hiç kolay olmuyor, keşke bir yabancıyla çalışıyor olsaydım diyorum. Avantajından çok dezavantajlarını yaşadım her defasında. Hep idare eden taraf olmak, en çok çalışmak zorunda olmak, kötü gün dostu olmak zorunda! olmak, büyük sırlara, büyük tehditlere, ve büyük sorumluluklara gark olmak, ve şirketin önünde siper alınan bir set gibi kullanılmaktan yoruldum. Hem çalışma arkadaşlarımın, hem yöneticilerin ortak kullanıma tabii çöp sepeti gibi her kesin içini döktüğü bi servis görevi yapmaktan bıktım. Dinlenmeye ve huzura çok ihtiyacım var. Ama aynı zamanda da yeni bir işe! Bu psikolojiyle nasıl nerden başlarım bilemiyorum. On senelik iş hayatı sürecimin en kritik dönüm noktasındayım sanırım.
Son iki gündür teyzemdeydim, bütün işleri sırtıma yüklediği için anca eve gelebildim, malum yeni yere taşınana kadar evden yürütüyoruz işleri. Bu hafta içi bana düşen yapmam gereken işleri yerine getirdikten sonra kararımı ve sıkıntılarımı anlatıp ayrılıyorum. Bu pek kolay olmayacak ama bencil olma sırası bende artık. Fazla bir seçenek bırakmadı bana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder