yıl 2008!! affedemem seni!!!

saat biri kırküç geçiyordu. telefonum çaldı. arayan ses onun sesiydi. 16 yaşımdan beri sevdiğim tek adam. aradan yıllar geçmişti, sesi aynıydı, konuşması aynıydı, bişeyler eksilmişti benden. ve bişeyler çoğalmıştı onun sesinde. ben onu çok sevdim, o benim sadece saf salak aşkımı, deli cesaretimi sevmişti.

8 yıl sonra şimdi arayıp beni sevdiğini söylüyor.... "bu ne cüret !!!"

...

istanbul'a yerleşmiş... ne gam!
16 yaşındaydım!! onu görmeye yaşadığı şehre gittiğimde, havasını derin derin çekerdim içime.. onun kokusu gibi gelirdi şehrin kokusu...
büyümüşüm ben. az önce ki telefon konuşmasından sonra anladım bunu.
aynı şehirdeymişiz artık... ne gam!!

...
"küçük sevgilin büyüdü artık, senin sevgine tenine kokuna hasret büyüdü. içinde yılların sancısı bir yumak olmuş oturmuş yüreğine... sana ait her köşe nasır tutmuş. yrmidört yaşında hiç kimseyi sevemeyecek hale gelmiş, yalan sevdalar yaşamış, senden sonra kendiside dahil herkesi kandırmış..."

şimdi,
delirtme beni
çık git hayatımdan.
hazır alışmışken,
büyümüşken,
hiç olmadığın zamanlardaki gibi ol-ma bundan sonra da...
affedemem!!!!